Henk Mulder en Cornelia Boom stoppen elk vrij uurtje in de bouw van de nieuwe boot Never too old.
Henk Mulder en Cornelia Boom stoppen elk vrij uurtje in de bouw van de nieuwe boot Never too old.

Schipbreuk of niet, Henk gaat weer varen

Mensen

BUSSUM - In 2009 maakte een hevige storm een einde aan de wereldreis van Bussumer Henk Mulder (75) en Weespse Cornelia Boom (75). Na dagen stuurloos dobberen op de Grote Oceaan werden zij met een helikopter van hun zelfgebouwde schip Matahari gered. Het drama heeft in vele opzichten diepe sporen nagelaten. Desondanks werken de twee sinds een paar jaar aan een nieuw zeilschip, dat eind deze maand klaar moet zijn.

Henk kiest dan weer het ruime sop, maar Cornelia krijgt hij niet meer mee.

Zes jaar lang hadden ze gewerkt aan de Matahari. Voor Henk was het zeilschip zijn alles: al zijn geld zat erin en het was letterlijk zijn huis, want hij woonde ook op de boot. Na de schipbreuk ter hoogte van Kaap Maria (Nieuw-Zeeland) keerde het stel na een paar weken terug naar Nederland. Zonder Matahari. De boot spoelde ruim een week na de redding aan op het strand - gehavend, maar niet verloren.

De schipbreukelingen konden er echter niets meer mee. De reparatie zou 60.000 tot 80.000 euro gaan kosten en daar kwamen dan ook nog eens transportkosten en invoerrechten bij. Overigens is het schip - weliswaar met een andere eigenaar - nog wel in de vaart. Een schrale troost.

Hersenschade
Henk raakte in financiële en geestelijke nood. Ook lichamelijk ging het niet goed. Bij het bootongeluk had een zware golf hem alle hoeken van de zeilboot laten zien en daar had hij een ernstige hoofdwond bij opgelopen, met (waarschijnlijk blijvende) hersenschade als gevolg. Lange tijd revalideerde Henk in De Trappenberg in Huizen.

"Ik had geen eigen huis meer, het leek erop dat ik bij het Leger des Heils moest gaan aankloppen. Gelukkig was Cornelia zo lief om me onderdak aan te bieden in haar huis in Weesp. Maar dat mocht belastingtechnisch eigenlijk niet, dus ik kon daar niet blijven. Uiteindelijk kreeg ik een huurwoning toegewezen in Bussum, een appartementje. De muren kwamen op me af, ik was doodongelukkig. Ik golfte altijd al graag, maar toen werd het echt een obsessie. Ik stond van 's morgens vroeg tot aan het eind van de middag op de golfbaan van Spandersbosch in Hilversum om maar iets te doen te hebben en me nog enigszins te ontspannen."


De berging van de Matahari in 2009. 

Boot in huis
Cornelia maakte zich zorgen om haar vriend. Als zij het geluid van een helikopter hoorde, had ze het even moeilijk, maar verder kreeg zij haar leven vrij snel na het drama weer op de rit. "Op een gegeven moment zei ik tegen Henk: waarom ontwerp je geen boot? Zeilschepen zijn je grote liefde en dan heb je tenminste wat om handen." Ietwat tegensputterend sloeg Henk aan het schetsen. Eenmaal bezig met een modelschip begon het weer te kriebelen. En weer later jeukte het hevig. Hij wilde het schip graag echt bouwen, maar hoe? Hij had geen rode cent meer. Familie, vrienden en kennissen die zagen hoe het vuur in Henk na jaren weer oplaaide, schoten hem te hulp. Al snel stond zijn appartementje in Bussum vol met materialen. Hij begon ter plekke aan de romp, gewoon in zijn woning.

Het werkte therapeutisch, maar Mulder kon in huis op gegeven moment zijn kont niet meer keren. Via botenbouwer/epoxy-expert Jaco Bouwmeester - die hem al langer helpt - kwam hij uit bij Zwagerman Transport in Nederhorst den Berg. Na een goed gesprek mochten Henk en Cornelia een loods gebruiken. Ook zoon Harald draagt meer dan eens zijn steentje bij. En toen Henk met een scooter en een tentje naar Polen tufte om daar met een stel ingenieurs te praten over een zeilplan, bood Harald ook nog eens aan het zeildoek te betalen. Dat is nu in de maak.


Hoe bouw je zelf een zeilschip? Henk Mulder legt het uit.

Dikke billen
Op een gegeven moment drong de vraag zich op: wat gaat Henk eigenlijk doen als de boot klaar is? Cornelia weet het zeker: na het drama in de Grote Oceaan vindt zij het mooi geweest. Kleine vaartochtjes zijn tot daar aan toe, maar verder is het finito, basta, njet. Henk: "Daar ben ik het natuurlijk helemaal niet mee eens, maar ja, wat kan ik eraan doen?

Ik wil naar Lapland, naar Senegal, naar Ghana. Om te eindigen in Brazilië waar ik dan verliefd word op een mooie vrouw met dikke billen." Zoon Harald hoorde het sceptisch aan: zal ik anders met je meegaan, stelde hij zijn vader voor. "Nou was Harald als jochie niet bepaald een lieverdje, dat gaf hij later ook toe. Maar nu hebben we een goede band, dus we gaan het doen! Har heeft nog vakantiedagen zat en als-ie toch even moet werken, varen we gewoon een haven in en zoeken we een café met internet."

Voor gek verklaard
Het gaat hard met de nieuwe boot, Never too old genaamd. Catweazle prijkt als cartoon op de voorsteven. Nog een paar weken en dan kan het schip te water. Na een testperiode gaat Henk dan toch echt weer op reis, het grote water op. Komt hij wel terug? "Geen idee, je weet nooit wat de toekomst je brengt." Er zijn genoeg mensen in zijn omgeving die hem voor gek verklaren. "Dat ben ik ook. Maar weet je wat het mooie is van gek zijn? Als je gek bent, mag je alles!"

Uit de krant