Wimmy met haar man Pieter en de honderden dinerbonnen voor zorgmedewerkers.
Wimmy met haar man Pieter en de honderden dinerbonnen voor zorgmedewerkers. Foto: Bob Awick

Honderden dinerbonnen voor zorg

Mensen corona

REGIO - Wimmy Hu van restaurant The Red Sun in Blaricum heeft vanmorgen samen met haar man Pieter maar liefst 440 dinerbonnen overhandigd aan de GGD. Deze gaat de bonnen verdelen onder zorgwerkers bij Vivium, Inovum, Amaris, Hilverzorg, Tergooi, Merem, HAP/CCC, RAV en Kwintes.

"Nadat we onze zaak hadden gesloten vanwege het coronavirus, al een dag eerder dan het kabinet dat afkondigde, zitten we werkeloos thuis. Wij vonden dat namelijk wel zo verantwoordelijk, om het virus in te dammen en de zorg niet te overbelasten. Stilzitten was er voor mij niet bij. Je hebt wel een bedrijf te runnen met crisismanagement, heel veel zorgen maar er is meer aan de hand en dat raakt iedereen", vertelt Wimmy.

Voelde me nutteloos
Iedereen wordt volgens haar op de een andere manier geraakt. "Te veel om op te noemen, maar onder andere de zorg draagt op dit moment heel Nederland en mensen werken zich daar een slag in de rondte. Dat gaat je aan het hart. Ik wilde zelfs dat ik zelf arts was, zodat ik wat zou kunnen doen, want ik voel me nutteloos en daar houd ik niet van. Dus bedacht ik dat ik honderd bonnen van The Red Sun beschikbaar kon stellen voor mensen uit de zorg. Zo help ik op mijn manier."

Toen bedacht ze zich dat er in de regio veel meer mensen in de zorg werken. "Ik vond niet dat ik dat ik in tijden van deze crisis mijn collega's in de horeca kon vragen om hetzelfde te doen. Iedereen in de horeca, ook wij, krijgen zware klappen, omdat we enorme kosten hebben en 0 euro omzet. Toen zei ik tegen Pieter, waarom bellen we niet wat vrienden niet om te vragen of zij geld willen doneren? Dan kopen we daarvoor dinerbonnen in bij andere restaurants, om ze vervolgens ook te schenken aan de zorg. Dan zijn zij er ook mee geholpen."

Hartverwarmend
"We hebben op persoonlijke titel wat vrienden gebeld en zonder uitzondering hebben zij allen een willekeurig bedrag in de pot gedaan, van 500 tot 5.000 euro. Zo onwijs mooi om te zien, dat zij enthousiast ons initiatief steunden. Uiteindelijk hadden we een enorme pot bij elkaar en hebben we bij negen restaurants in Laren en Blaricum nog eens 340 dinerbonnen kunnen kopen."

"Ons motto is dat er altijd wel iemand is, die het zwaarder heeft dan jijzelf!  Dus hebben wij onszelf uitgesloten van de pot met donaties en hebben we deze in gelijke delen verdeeld onder onze horeca collega’s. De zorgmedewerkers worden in het zonnetje gezet en de horeca collega’s worden geholpen door ons initiatief en onze gulle vrienden. Voor ons de cirkel rond. Dat geeft een heel warm gevoel van saamhorigheid, omdat het zo onbaatzuchtig is. Samen sterk, dat zegt toch genoeg?"

Dankbaarheid
De mensen bij de GGD namen de twee manden met de bonnen in dankbaarheid aan. "Die vroegen zich af hoe wij dit in deze tijd nog ruimte hadden om iets te doen voor een ander, omdat we natuurlijk zelf genoeg aan ons hoofd hebben en hebben het heel erg gewaardeerd dat we dit hebben gedaan."

Diezelfde dankbaarheid ervaart Wimmy ook. "Ik ben me er zo bewust van dat mijn wieg in Nederland heeft gestaan en dat het kabinet een noodpakket maatregelen heeft voor ondernemers, dat is niet in elk land zo. Ik zou nu niet in Amerika of in India willen wonen op dit moment. Ook al blijft het met deze staatssteun nog steeds zwaar.

Kwaliteit
Zelf heeft ze net als een aantal collega's ook overwogen om eten af te laten halen. "Maar dat kan niet als je de kwaliteit wilt leveren die wij voor ogen hebben. Eten bij ons is meer, dat is namelijk ook een totale beleving. Wagyu vlees op een houtskoolbarbecue presenteren is anders dan in een plastic bakje. De omloopsnelheid, wanneer je open bent met dagelijks 90 tot 120 couverts of wanneer je alleen open bent voor afhaal, daar gaat ook kwaliteitsverlies in zitten."

Ook open gaan in een 1,5 meter economie zal zwaar worden. "Ik draai normaal 90 tot 120 couverts per dag, zes dagen in de week. Dat kunnen er dan nog maar 30 tot hooguit 40 worden. Als we straks weer open kunnen en alsnog 2/3 van je omzet zien verdampen - door de 1,5 meter-economie met minder capaciteit of omdat de consument nog niet massaal uit eten durft - maar de vaste lasten blijven 100% gelijk en je loonkosten worden tot circa 45 tot 65% aangevuld, dan is het voor op de lange termijn water naar de zee dragen."

Langere termijn
"Dat dit langer gaat duren dan 3 tot 6 maanden, daar kunnen we vanuit gaan. En dan nog bedoel ik het nog steeds niet ondankbaar, want ik vind het juist heel mooi, dat het kabinet deze voorzieningen heeft getroffen voor ondernemers. Maar op de langere termijn zullen er alsnog massa-ontslagen vallen en bedrijven zullen failliet gaan, vrees ik. Wij kunnen voorlopig nog voort, maar deze coronacrisis gaat nog veel langer duren en dat moeten we accepteren."

Desondanks wil ze er van maken wat ze er van maken kan. "Ik sta echt te trappelen om weer aan de slag te gaan! Echter is de gezondheid van een ieder het allerbelangrijkst. We kunnen niet ontkennen, dat we te maken hebben met een virus waar nog geen vaccin voor is. Daarom moeten we met zijn allen door die zure appel heen bijten en ben ik dankbaar dat ik gezond ben en mijn dierbaren ook."

Uit de krant