Ger Vuijk 40 jaar lid van Imkervereniging Bussum

BUSSUM - Ger Vuijk, die officieel Geertje heet, uit Bussum heeft maandagavond het zogenaamde ‘erekorfje’ ontvangen vanwege haar 40-jarig lidmaatschap van Imkervereniging Bussum. De overhandiging van het ‘erekorfje’ symboliseert de grote waardering die de vereniging voor de Bussumse - ‘de wandelende bijenbijbel’ - heeft.

Ron Huisman, voorzitter van de vereniging, overhandigde het speldje aan de krasse dame. Ger (92) kan niet meer sjouwen met de zware bijenkasten en ook het honingslingeren doet ze niet meer zelf, maar een trouwe imkervriend haalt haar regelmatig op om mee te gaan naar de bijenschans aan de Museumlaan. Ze geniet nog volop van de fascinerende bijenwereld. En omdat haar bijenkennis enorm is, zijn haar adviezen nog altijd zeer welkom. 

‘Scheppen’

Haar kennis heeft Ger sinds haar vroege jeugd verzameld. Als zesjarig meisje werd ze thuis, op de boerderij in Vries, al bij de zorg voor de bijen betrokken. In het zwermseizoen at ze tussen de middag haar boterham tussen de kasten om het zwermgedrag van de volken in de gaten te houden. Als ze een zwerm zag ontstaan, moest ze snel haar vader waarschuwen, zodat hij de zwerm tijdig kon ‘scheppen’. Elk jaar werd het twintigtal kasten naar de Drentse hei gebracht voor heidehoning. In de Tweede Wereldoorlog waren de bijen van het boerengezin ook belangrijk voor de rest van het dorp. Suiker was op de bon en Gers moeder bracht regelmatig potjes honing bij de zieke en oudere bewoners van het dorp.

Bijenvolken

Na haar huwelijk, woonde Ger lange tijd in Amsterdam. Met haar echtgenoot Dick kreeg Ger twee kinderen. Toen Dick gestationeerd werd op de Palmkazerne vond het gezin een woning aan de rand van de Bussumerheide, waar Ger nog steeds woont. Gers vader was bij zijn eerste bezoek zo onder de indruk van die prachtige ligging, dat hij de week erna al met vier bijenkasten voor haar deur stond. Op de hei werd door vader en dochter een mooi plaatsje voor de bijenvolken uitgekozen.

Ger werd al snel benaderd om lid te worden van de lokale imkervereniging. In die jaren was imkeren echter nog een mannen-bezigheid, dus ze zal met al haar kennis en kunde menig man versteld hebben doen staan. Er volgden vele mooie jaren, waarin Ger veel vriendschappen heeft opgebouwd. Ze gaf lezingen op scholen en zat vele jaren in het bestuur van de vereniging.

Fascinerende wereld

Bijna haar hele leven heeft Ger bijen gehad. Ze is erg dankbaar dat ze door de hulp van imkervrienden nog regelmatig kan meekijken in de fascinerende wereld van de bijen. Ze is ook zeer dankbaar voor haar mentale en fysieke gezondheid en zegt daar zelf over: “Ik gebruik geen medicijnen. Wie weet komt dat doordat ik zoveel bijensteken heb gehad en dagelijks drie eetlepels honing eet!”