Afbeelding
Foto: Yvette de Vries

Storytelling als middel om een verwerkingsproces in gang te zetten

Algemeen

MUIDERBERG De 49-jarige Mylene Duijvestein organiseert sinds een jaar storytellingavonden. Ze wil hiermee aandacht vragen voor onder meer eenzaamheid. De avonden zijn gevuld met geestige, eerlijke en hilarische verhalen, met zelfspot maar ook met pijn.

Het is haar manier om mensen te helpen met hun eenzaamheid om te gaan. Door mensen hun verhaal te laten vertellen. Ze werd getriggerd door een uitspraak van haar huisarts. "De huisarts vertelde dat eenzaamheid een groot probleem is in de samenleving. En dat het voorkomt onder alle leeftijden." Vastbesloten om daar op haar manier wat aan te doen, startte ze in november 2018 met Stories in Action. "Veel mensen weten het niet, maar de basis van veel fysieke en mentale klachten ligt in eenzaamheid."

Kleur bekennen
Het gaat volgens de Muiderbergse echt om het delen van verhalen. "Hoe meer je deelt en het achterste van je tong laat zien, hoe meer verbinding je krijgt." Zelf vond ze dat ook lastig, maar toen ze zich eenmaal over die eerste schroom heen had gezet merkte ze dat juist die kwetsbaarheid de sleutel voor verbinding is met anderen. "Veel mensen weten dat wel. Maar om je kwetsbaar op te stellen, te zeggen dat je je zorgen maakt en die zorgen deelt, daar is lef voor nodig." Mylene noemt het 'kleur bekennen'. Ze hoort te vaak mensen zeggen dat ze transparant zijn en open, maar volgens haar laat je dan niet het achterste van je tong zien. Daarvoor moet je kleur bekennen. Maar dat gaat niet bij iedereen vanzelf of even makkelijk. Soms hebben mensen daar hulp bij nodig.

Podium
Als actrice, ze volgde de toneelschool in Amerika, heeft Mylene 30 jaar lang verhalen van anderen verteld, in theaters en op het toneel. Die ervaring gebruikt ze nu. Ze heeft een methodiek ontwikkeld waarmee ze mensen in een vrij korte periode tot de kern van hun verhaal kan laten komen. Natuurlijk, ze zou makkelijk weer in de huid kunnen kruipen van een ander en die verhalen zelf vertellen. Maar ze vindt dat mensen het zelf moeten doen. "Ik geef het podium."De storytellingavonden hebben altijd een thema, zoals 'spanning' of 'liefde'. Mylene ontkracht ook direct het idee dat het enkel om hele zware en zielige levensverhalen gaat. "Het kunnen ook mooie en geestige verhalen zijn over iets dat ze zelf hebben meegemaakt. We delen verdriet en pijn, maar ook de leuke dingen."

Luisteren
"Door je verhaal te vertellen, dingen te delen die je hebt meegemaakt, laat je zien dat je ook ergens voor staat", vertelt Mylene verder. En dan is het nog de kunst om het zo te vertellen dat mensen naar je gaan luisteren. "Je moet jezelf laten zien", zo redeneert ze. Dan luisteren mensen naar je. Veel mensen ontdekken zo ook dat ze helemaal niet zo anders zijn dan anderen, dat ze niet 'alleen' zijn. Volgens Mylene werkt het met andere grote thema's zoals armoede, MeToo en eenzaamheid ook zo. In intieme settings zoals haar Stories in Action, maar ook op de werkvloer, binnen organisaties. Daar werkt het wel anders. Ze staat zelf op het podium en vertelt de geanonimiseerde verhalen van collega's. Na de verhalen volgen dan vaak discussies. "Ik stel vaak de vraag: wat gaan we eraan doen? Het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid."

De avonden zijn in principe gratis en de voorbereiding ook. "Ik wil iedereen bereiken, niet alleen mensen die het kunnen betalen." Per avond worden er vijf verhalen verteld. De vertellers bereiden hun verhaal voor in de praktijk van Mylene in Almere. "Ze mogen hun verhaal vertellen en daar een hele dag over doen. Ik coach ze vervolgens om het in tien minuten te doen." Meer info: mylene@storiesinaction.nl.

Uit de krant