Bussum binnenkort een begrip armer: Cigar Roks na 87 jaar definitief dicht

BUSSUM - Hij had graag een opvolger gevonden, maar nu het decennium lijkt te zijn aangebroken waarin roken de genadeklap dreigt te krijgen, denkt niemand eraan om een sigarenzaak over te nemen. En dus opent eigenaar Hans Roks op 31 januari voor de laatste keer de deuren van zijn Roks Cigars. “Mensen vinden het verschrikkelijk dat we stoppen. ‘Waar moeten we dan heen? In Bussum is niks meer’, zeggen ze.”

Het gesprek met nu 68-jarige Roks en zijn oudere broer Richard (79) en zus Greetje (82) vindt plaats op een vrijdag een paar weken voor de kerst. En ook voor de winkel - met sigaren en pijpen als handelsmerk - is de decembermaand traditioneel een drukke maand. Toch heeft het drietal op deze morgen achter in de winkel de tijd - af en toe komt er een klant in de zaak - om onder het genot van een kop koffie en een sigaret terug te kijken op de afgelopen 87 jaar. Immers, in 1932 begon hun moeder Anna met de tabakswinkel op de hoek van de Havenstraat en het Wilhelminaplantsoen. “Toen was het één van de veertig sigarenwinkels in Bussum, destijds met 28.000 inwoners. Dat is hetzelfde als nu met kappers”, lacht Hans.

Familiezaak
Zijn vader Cornelis (of Cees) werkte aanvankelijk als zenderbouwer bij de Nederlandse Seintoestellen Fabriek. Na de oorlog was hij daar echter wel klaar mee en kwam hij bij zijn vrouw in de zaak. Op dat moment was de winkel allang verhuisd naar het huidige onderkomen aan de Havenstraat. Hans begon in 1969 in de zaak. “Ik kwam van school. De vraag was toen: of verder studeren of werken. Omdat ik niet precies wist wat ik ging doen, ging ik tijdelijk in de winkel werken. Nu zijn we vijftig jaar verder.”

Edel product
Het omgaan met mensen, is het (toch wat standaard antwoord) van Hans op de vraag waarom hij het zo lang heeft volgehouden. “En het is een edel product, net als wijn. Een genotsproduct, net als whiskey.” Maar het is ook hard werken, stelt Richard, nu 25 jaar werkzaam binnen Roks Cigars. “Het is niet alleen het verkopen. Je hebt te maken met inkoop, etalages, administratie, het schoonmaken. Als de deuren om 18.00 uur dichtgaan, ben je echt niet klaar.”

Focus op pijp
Dat al die sigarenwinkels in Bussum van weleer er nu niet meer zijn en de zaak aan de Havenstraat (tot eind deze maand nog) wel, komt volgens Hans vooral doordat Roks Cigars zich altijd volledig heeft gefocust op pijp en sigaren. Andere haalden er van alles (tijdschriften of staatsloten bijvoorbeeld) bij. “Maar wat wij verkopen is onze passie”, aldus Hans. “We verkopen ook geen e-sigaretten. Dat is niet roken, maar dampen. En dan zeggen mensen: ‘Maar het is toch handel?’ Ja, dan kan ik ook frikandellen gaan verkopen.”

Weinig marge
Toch is het niet onlogisch dat anderen het speelveld hebben verbreed en naast tabak ook andere producten verkochten. Immers, ook de jaren 70 en 80 was geen gemakkelijke periode. En op sigaretten valt nu eenmaal weinig te verdienen. Van de 7 euro die een pakje sigaretten kost, houdt de verkoper pakweg 25 cent over. “Het grootste probleem is de staat”, vertelt Greetje. Zij staat iedere woensdag in de zaak. “Het is ook onmogelijk om de zaak over te nemen gezien het anti-rookbeleid, terwijl we een gezond bedrijf zijn. Maar wij verkopen voor de genietende roker.”

Alles anders
Ondertussen steekt Greetje nog maar een sigaret op. Dat deed ze heel lang niet, totdat zij bij tijdschrift De Tijd aan de slag ging. Op kantoor rookte immers iedereen. Nu is het allemaal anders. De twee broers en zus snappen dat je als roker rekening moet houden met niet-rokers. “Maar,” vindt Hans, “als niet-roker zou je ook rekening moeten houden met de roker. Anders creëer je een wij-zijgevoel. Ik krijg ook niet-rokers aan de kassa die een sigaar aan iemand cadeau doen en dan zeggen: ‘Ik geef het liever niet’. Nou, geef het dan ook niet.”

Pensioen
Over een paar weken is het klaar en is het einde verhaal voor dit Bussumse en eigenlijk ook Gooise - begrip. En dat is best moeilijk, erkent Hans. “Vooral voor de klanten is het jammer. Maar het is ook heerlijk om van mijn pensioen te genieten.”